Toby Long, diğer insani yardım görevlisi arkadaşları ile birlikte yiyecek ve yardım malzemesi dağıtıyordu. Bir ara, birisinin sırtına hafifçe vurduğunu hissetti. Dönüp baktığında, karşısında oldukça bitkin görünen, bir deri bir kemik kalmış Etiyopyalı bir genç buldu. Oğlan önce kendi üzerindeki yırtık pırtık gömleğe baktı, sonra Toby'nin üzerindeki kıyafete. Sonra da Toby'nin gömleğini istedi. Toby, iki buçuk haftadır Afrika kıtasının çeşitli bölgelerine gitmişti ve World Vision adında açlık tehdidi ile karşı karşıya olan insanlara yardım etmek için para ve yardım toplayan ve dünya çapında çeşitli faaliyetler yürüten bir kuruluş adına çalışan bir insani yardım görevlisiydi. Bütün bir gününü güneşin altında çalışarak geçirmişti ve gün batımına dek kavurucu sıcakta çalışmaya devam edecekti; ta ki gece yarısı kampa dönme vakti gelene kadar. Toby, çocuğa sadece "Bu gömleğe benim de gereksinimim var," diyebildi.
O gece kampa döndüğünde o genç çocuk hâlâ gitmemişti Toby'nin gözlerinin önünden. O çocuk, bütün bir ömrünü geçirmişti kavurucu güneşin altında. Bir gömleğe -Toby'nin gömleğine- acilen gereksinimi vardı. Yoksulluğun hüküm sürdüğü bu ıssız ve unutulmuş yerde açlık, o genç çocuğun ve onun gibi nicelerinin karşı karşıya bulunduğu tek sorun değildi. Orada yaşayan insanların çoğu, paçavraya dönmüş bir parça giysi ile yetinmek zorundaydı. Bunları düşününce Toby öylesine üzüldü ve yaptığından öylesine büyük bir pişmanlık duydu ki, bütün gece ağladı. Ve gömleğini vermeyi reddettiği o genci asla unutmayacağına ilişkin kendine söz verdi.
Toby, evine, Michigan'a döndüğünde içinde hâlâ o günün acısını taşıyordu ve verdiği sözü de unutmamıştı. Ve sözünde durdu da! "Sırtınızdaki Gömleği Çıkarın" adında bir kampanya başlattı yaşadığı şehirde. Ve sonuçta, on binden fazla gömlek topladı.
Ancak bir sonraki adım, daha da zorlu bir çalışma gerektiriyordu. Toby'nin, toplanan gömleklerin bir şekilde Etiyopya'ya taşınmasını sağlaması gerekiyordu, ki bu da çok pahalıya mal olacaktı. Ama Toby yılmadı, aradı, araştırdı ve sonuçta Orta Afrika ülkelerinde insani yardım faaliyetleri sürdüren bir grubun Amerika temsilciliğini buldu ve toplanan gömleklerin onlar vasıtasıyla yerine ulaşmasını sağladı.
"Hepimiz bir fark yaratabiliriz." dedi Toby, "Ancak, hâlâ aklımın bir köşesinde bir soru işareti var. Çok merak ediyorum. Acaba o genç çocuk, ülkesine yollanan on binden fazla gömlekten birini alabildi mi? Ve bu sorunun yanıtını asla öğrenemeyeceğimi biliyorum. Ama umuyorum, umuyorum ki o gömleklerden biri de ona düşmüş olsun ya da birisinden gömleğini istediği zaman, o her kimse onun bu isteğini geri çevirmesin."
Verici olmanın mutluluğunu bir kez tadan Toby, geçen yılın yazını Afrika'da insani yardım dağıtarak, güzünü de gömlek kampanyasıyla uğraşarak geçirdi. Ve bunlarla yetinmedi. Bu yılı da, bir öğrenci değişimi proğramı çerçevesinde Bolivya'da geçirecek. Ondan sonrası için planı ise doktor olmak. "Yaşamımı, insanlara yardım ederek geçirmek istiyorum." diyor Toby, "İnsanlara yardım etmekten büyük mutluluk duyuyorum."
Toby'nin vericiliği, doğrudan yardım ettiği insanlarla sınırlı değil. O, diğer gençlere de, yaptığı güzel işlerle iyi bir esin kaynağı oluyor.
Jennifer Leigh Youngs
Tadı Damağınızda Kalacak Öyküler Gençlerden Gençlere kitabından alınmıştır.